15+

De grondlegger van aikido, Ueshiba Morihei O sensei, verdiepte zich zijn leven lang in de Japanse krijgskunsten, in Shinto en in filosofie. Voor hem betekende budo (de weg van de krijgskunst) meer dan het leren van zelfverdedigingstechnieken. Hij beschouwde budo als een spirituele levenswijze, een weg naar vrede, innerlijk evenwicht en eenwording met de natuur. Na jaren van training, studie en meditatie kwam hij tot een eigen oorspronkelijke methode en noemde deze aikido:

AI: ontmoeting, samenkomen, eenwording, harmonie, liefde.
KI: levenskracht, innerlijke energie, geest (een essentieel onderdeel van de oosterse cultuur, welke men onder meer terugvindt in de filosofie, geneeskunde, kunst, fysieke training, religie, etc). De volledige betekenis ervan wordt pas duidelijk door eigen ervaring.
DO: tao, weg, pad, in de zin van levensweg, de natuurlijke weg.

Aikido is veelzijdig en vooral dynamische van aard. Het merendeel van de technieken wordt met een partner beoefend. De aikidoka leert om geen weerstand te bieden, maar zich flexibel op te stellen en zich voortdurend aan te passen. Grepen en worpen worden vloeiend en circulair uitgevoerd en lijken op dansachtige bewegingen. Hierdoor ontstaat er tussen beide aikidoka een eenheid in plaats van een "gevecht". Ondanks, of misschien juist dankzij het geweldloze karakter, geldt Aikido als een zelfverdedigingsmethode. Aikido maakt daarom onder andere deel uit van de basistraining van de Japanse politie.

Aikido heeft in de loop der jaren een inspirerende invloed uitgeoefend op andere krijgskunsten, op zelfverdedigingsmethoden, maar ook op disciplines als dans- en theaterkunst. Wereldwijd kent Aikido inmiddels meer dan een miljoen enthousiaste beoefenaars.
Aikido kan een leven lang boeien: "Aikido is wijds als de natuur; hoe verder men vordert op de weg hoe meer men voor zich uit ziet", stelde de grondlegger Ueshiba Morihei, die op 86-jarige leeftijd nog steeds op indrukwekkende wijze les gaf.